Η Λύσσα είναι πάρα πολύ σοβαρή Ζωοανθρωπονόσος και είναι θανατηφόρα ασθένεια.
Απαιτείται ευαισθητοποίηση των ιδιοκτητών των μικρών ζώων στη σχολαστική τήρηση των
εμβολιαστικών προγραμμάτων που περιλαμβάνουν και το εμβόλιο έναντι του ιού της Λύσσας.
Γίνονται πολύ αποτελεσματικοί εμβολιασμοί στο σκύλο και ο εμβολιασμός κατά του ιού της Λύσσας βάσει του νόμου είναι υποχρεωτικός.
Το πρώτο εμβόλιο πραγματοποιείτε σε μικρή ηλικία και στη συνέχεια γίνεται επανάληψη μία φορά το χρόνο, για όλη του τη ζωή. Εμβολιάζοντας τους σκύλους , όχι μόνο θωρακίζουμε την υγεία τους αλλά βοηθάμε και στην εξάλειψη της λύσσας παγκοσμίως.
Η Λύσσα στον άνθρωπο παρουσιάζει την ίδια περίπου εικόνα όπως και στο σκύλο.
Ο ιός εκκρίνεται στο σάλιο των άρρωστων ζώων και μεταδίδεται κυρίως μέσω του δαγκώματος λυσσασμένου ζώου, συχνότερα σκύλου ή άλλου σαρκοφάγου.
Η λύσσα προλαμβάνεται κατά 100% στον άνθρωπο, με προϋπόθεση την άμεση και κατάλληλη ιατρική φροντίδα.
Τα παιδιά βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο, καθώς με τα παιχνίδια και την περιέργειά τους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να δαγκωθούν από σκύλο και μάλιστα πολλαπλές φορές σε ευαίσθητα σημεία του σώματός τους π.χ. λαιμός ή πρόσωπο.
Η λύσσα στα ζώα
Η Λύσσα είναι λοιμώδης νόσος που οφείλεται σε ιό της οικογενείας των Ραβδοϊών.
Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της Λύσσας γίνεται από λύσεις συνεχείας του δέρματος που προκαλούνται από δαγκώματα άλλων λυσσασμένων ζώων. Μέσω των περιφερικών νεύρων, ο ιός προωθείται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Εκεί προκαλούν εγκεφαλομυελίτιδα. Μετά τα νεύρα, ο ιός κατευθύνεται στους σιαλογόνους αδένες, από όπου απεκκρίνεται με το σάλιο, και μπορεί έτσι να μολύνει άλλο ζώο ή άνθρωπο.
Η λύσσα είναι δυνατόν να προσβάλλει όλα τα θηλαστικά.
Όλα τα θερμόαιμα ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των πτηνών, είναι ευπαθή στη Λύσσα ( νυκτερίδες). Πάρα πολύ ευπαθή ζώα είναι οι αλεπούδες, τα τσακάλια και οι λύκοι.
Οι σκύλοι και οι γάτες έχουν μικρό χρονικό διάστημα λανθάνουσας φορείας με τη δυνατότητα να μεταδώσουν τον ιό, μέσω του σάλιου, πριν εκδηλώσουν κλινικά συμπτώματα χαρακτηριστικά της λύσσας. Το χρονικό αυτό διάστημα είναι συνήθως λίγες μέρες αλλά φτάνει μέχρι και δεκαπέντε ημέρες. Όταν το ζώο αρρωστήσει, εμφανίζει έκδηλα νευρολογικά συμπτώματα και αλλαγή της συμπεριφοράς που συνήθως εύκολα γίνονται αντιληπτά. Το ζώο παραμένει μεταδοτικό και κατά τη διάρκεια της νόσου η οποία έχει σύντομη διάρκεια μερικών ημερών και καταλήγει πάντα στο θάνατο του ζώου, συνήθως λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών.
Ενδεικτικά αναφέρονται τα συμπτώματα της λύσσας στον σκύλο:
Παρατηρείτε αλλαγή της συμπεριφοράς. Ο σκύλος παρουσιάζει νευρικότητα και περιφέρεται ανήσυχος χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, τρομάζει με το παραμικρό, είναι ανόρεχτος και παρουσιάζει ερεθισμό στο σημείο που δαγκώθηκε και συνήθως το δαγκώνει με μανία. Στη συνέχεια το ζώο γίνεται πολύ επιθετικό και δαγκώνει στην κυριολεξία ότι βρεθεί μπροστά του, αντικείμενα αλλά και ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του αφεντικού του αλλά και του ιδίου προκαλώντας σοβαρούς αυτοτραυματισμούς.
Από το στόμα του ζώου τρέχουν άφθονα σάλια που αδυνατεί να τα καταπιεί λόγω σπασμού των μυών της κατάποσης.
Λόγω παράλυσης των φωνητικών χορδών, το γάβγισμα του αλλάζει και μεταβάλλεται σε βραχνό και τραχύ ουρλιαχτό.
Ακολουθούν γενικευμένοι σπασμοί και μυϊκή αταξία.
Παράλυση του τραχήλου και των μυών της κατάποσης που συνοδεύεται με άφθονη σιαλόρροια.
Παράλυση άκρων, γενικευμένη παράλυση και θάνατος.
Για οδηγίες και συμβουλές ρωτήστε τον κτηνίατρο σας.